Adeus Portugal !

Bij het ochtendgloren bekijken we het kasteel waar we vannacht geslapen hebben. Het is zo vroeg dat er nog niemand aanwezig is. Wel bijzonder die hordes mensen in Lissabon, en wij lopen hier heerlijk alleen rond. We gaan op weg naar Arrifana, aan de zuid west kust. Onderweg doen we boodschappen bij een grote supermarkt. Portugezen spreken vrijwel geen Engels en we hebben regelmatig handen en voetenwerk nodig om ons verstaanbaar te maken. Vergeleken bij de Fransen en Spanjaarden zijn Portugezen ook wat gereserveerder, wat meer op zichzelf. Ze kijken vaak wel naar onze auto, maar zullen ons niet gauw aanspreken. Wel jammer, want wij vinden het erg leuk om met lokale mensen te praten. We rijden door een schitterend nationaal park naar de zee, wat een schitterende kuststrook! Je ziet alleen maar steile rotspartijen en als je een smal bergweggetje naar beneden neemt dan zie je plotsklaps een haventje met wat huizen. Dat herhaalt zich keer naar keer en elke keer weer is het bijzonder te kijken naar het uitzicht of te zien wat er onderaan de rotskust is. Dit was een tip die we hadden gekregen van Rui, die we in Noord Portugal hebben ontmoet. Zeker de moeite waard! We lunchen in t haventje en kijken naar de surfers die van het opkomend tij genieten. Helaas trekt het daarna dicht, we zouden graag hier kamperen maar dan wel met mooi weer! We rijden dus door naar het zuiden. Het meest zuidwestelijke puntje van Spanje is Sagres. Het was hier dat Prins Hendrik de Navigator zich terugtrok en in 1500 de Navigatieschool van Sagres startte. De kennis van deze school was de basis voor grote ontdekkingen. De meest vermaarde Arabische astronomen, cartografen en zeemannen verzamelde hij hier om zich heen, theorieën werden getest en op steeds langere expedities in praktijk gebracht. Ook staan hier de overblijfselen van een oud fort en een mooi kapelletje. Rui had ons wel gevraagd wat we nou in de Algarve gingen doen, dat was niet zijn plek. Op de een of andere manier hadden wij het idee dat je de Algarve niet kan overslaan. We kunnen niet vlak langs de kust rijden helaas. We willen graag een mooie camping aan zee, maar de camping die we tegenkomen is ver van zee en zeer massaal. Via Lagos komen we aan in Albufeira. We rijden naar een camperplek, die echt enorm fout is maar wel een lekkere douche heeft! Opnieuw niet een plek waar we een vrije dag willen doorbrengen helaas. De volgende ochtend gaan we vol goede moed op stap, Albufeira moet toch ook een mooie kant hebben, denken we. We kopen verse broodjes en proberen aan het strand te komen om lekker te ontbijten. Helaas lukt dat niet, alles is volgebouwd met hotels en resorts. We kunnen nergens een plek vinden waar we bij zee kunnen komen. Zo rijden we heel de kust van de Algarve af.tot na Faro. Helaas alles volgebouwd en lelijke gebouwen en afgestemd op massa toerisme. Richting Tavira wordt het wat beter, maar een mooie camping vinden we niet. In Vila Real de San Antonio leidt de GPS ons naar de rivier en staan we ineens voor een pontje. Het lijkt alleen voor voetgangers, maar bij het loket zeggen ze dat we gerust mee kunnen. Leuk! Het is inmiddels heerlijk weer en we varen mee naar Ayamonte aan de overkant.Voor meer foto’s zie map 5. Portugal (in de Gallery)

Read More

Kloosters, chocola en zee; een mooie combi

Vanmorgen begon de dag met een emotioneel moment, in nagedachtenis aan Co’s zus Martine. Enkele maanden geleden is mijn zus overleden en op de rouwkaart wilde ze graag een regenboog “Look for me in rainbows”. Toen we opstonden was de lucht zwart van het slechte weer (geen regen) en er stond een mooie prachtige volle regenboog. We hadden geen regenboog meer gezien na het haar overlijden. Herinneringen! We rijden vandaag door veel bos met dennenbomen. We zien aan de bomen bakjes hangen en stoppen om het te bekijken. Men vangt hier de hars in op door de bast van de boom in te kerven en daaronder een bakje te hangen waar de hars inloopt. Doet ons denken aan de rubberplantages in Indonesië. In Batalha bezoeken we een oud klooster wat niet meer in gebruik is. In eerste instantie wilden we de kerken voorlopig even links laten liggen, nadat we in Spanje er veel bekeken hadden. Maar de eigenaresse van de camping raadde ons aan wel langs 2 kloosters te gaan, die op onze route naar het Zuiden liggen. Het klooster van Batalha is in 1386 gebouwd en staat op de Wereld Erfgoedlijst. Ook is het tot één van de zeven wonderen van Portugal uitgeroepen in 2007. Het moest dienen als begraafplaats voor de leden van het Portugese koningshuis. Een aantal elementen van de kapel werden verwoest door een aardbeving in 1755. De onvoltooide kapellen, is een groep kapellen die oorspronkelijk bedoeld waren als begraafplaats voor koning Johan I. Om onduidelijke redenen werden de kapellen nooit afgebouwd. Indrukwekkend is ook een kapel waar de overblijfselen van twee soldaten uit de Eerste Wereldoorlog worden bewaard en bewaakt door twee soldaten. Ieder uur vindt de aflossing van de wacht plaats. Een bijzonder moment om mee te maken, vooral omdat er verder niemand bij is. We rijden rustig door op weg naar Alcobaça  en hier bezoeken we het 2e klooster (ook weer op Wereld Erfgoedlijst). Dit klooster is nog in gebruik, ook al zijn er weinig monniken aanwezig. Net als alle andere kerken en kloosters doet het groots aan. Wat ook opvalt is de eenvoud. De kerk en het klooster zijn de eerste gotische gebouwen in Portugal.  Opmerkelijk is de keuken met zijn gigantische open haard, hier kan men grote ossen en varkens op het spit zo onder zetten. En wij maar denken dat de monniken op water en brood leefden . De hele keuken is betegeld en er is ook een grote waterbak waar vers water uit een bron instroomt. Wij horen in de verte het Ave Maria, kippenvelmoment. Het blijken twee muzikanten die in een ruimte staan te zingen. Erg mooi! In de kerk zien we twee graftombes, van Peter I van Portugal en van zijn minnares en postuum wettelijk verklaarde echtgenote Inês de Castro. Peter’s vader, Koning Alfons IV van Portugal, had de minnares vermoord. Toen Peter na de dood van zijn vader de troon beklom liet hij haar opgraven en in de abdijkerk in een tombe plaatsen. Zelf werd hij later in de andere tombe begraven. De twee geliefden liggen er naar elkaar gekeerd, opdat zij op de dag van de verrijzenis elkaar in de ogen zouden kijken. Onze volgende stop is Obidos, waar juist het Chocolade festival plaatsvindt. Gedurende een aantal dagen veranderen de straten in het Middeleeuwse stadje in heuse etalages vol taarten en bonbons, die iedereen kan proeven en kopen. Het middeleeuwse stadje blijkt één van de meest pittoreske en best bewaarde vestingstadjes van Portugal. We wandelen door de sfeervolle straatjes met charmante witte huisjes die gemarkeerd zijn met blauwe en gele strepen en met bloemen versierde ramen hebben. Ook lopen we over de stadsmuur. Het valt ons trouwens op dat de Moorse invloed nog duidelijk te zien is in Portugal. De Moren brachten de Islamitische cultuur met zich mee. Zowel voeding, bouwkunst als taal (Algarve betekent bijvoorbeeld het Westen in het Moors) vertonen Moorse trekken. Net buiten de stadsmuren, bekijken we een aquaduct uit de Romeinse tijd. Hoogste tijd voor ons om door te steken naar zee en in Peniche vinden we een rustige plek aan zee, met schitterend uitzicht.Voor meer foto’s zie album 5. Portugal (in de Gallery)

Read More

Bom dia Portugal

Na ons dagje Santiago de Compostela rijden we ‘s middags de grens over bij Tui naar Portugal.  We zoeken een plek om te overnachten in het dorpje Vila Nova de Cerveira en komen midden in het dorp op een parkeerterrein langs een spoorlijn terecht. De kerkklok laat ieder uur een wijsje horen en de treinen komen fluitend langs en geven nog een paar extra stoten met de fluit zodra ze onze tent zien staan. Zodra we echter ons kussen raken, slapen we overal doorheen en worden pas de volgende morgen uitgerust weer wakker. Waarschijnlijk door alle indrukken die we op de dag opdoen, slapen we steeds allebei als een blok. Nu we een paar weken onderweg zijn, gaat het ‘s morgens vlot; we zijn goed op elkaar ingespeeld wat het opbouwen en afbreken van de tent betreft. We rijden na het opstaan vaak binnen een half uur weg. We besluiten om vandaag niet direct de kust af te zakken, maar eerst landinwaarts te gaan. De auto kan inmiddels wel een afspuitbeurt gebruiken, dus dat doen we eerst nog even.We rijden een mooie slingerende route binnendoor en we zien de Serra do Gerês liggen. We hebben vanochtend geen heet water gekookt voor ons koffiemoment, dus Eef loopt weer eens met de thermosfles een cafeetje binnen om wat heet water te bietsen. We rijden verder om Chaves te bezoeken. De naam Chaves, betekent sleutel, vanwege de ligging een historische toegangspoort tot Portugal op 10 kilometer van Spanje. Vanwege de strategische ligging en de vruchtbare grond, hebben hier vroeger veel veldslagen plaatsgevonden. De stad heette destijds “Agua Flaviae” en was een oude garnizoensstad. De oude Romeinse brug met 16 bogen is 100 na Christus gebouwd en nog steeds in gebruik. Het trekt ons wel om ons even heerlijk onder te dompelen in de heet waterbronnen. Deze bronnen (calda’s) bestonden al in de Romeinse tijd en worden genezende eigenschappen toegeschreven. Wat heel apart is, is dat ze 76 graden warm zijn, een zeldzaam geologisch verschijnsel aangezien er geen bewijs is van enige vulkanische activiteit in dit gebied. Helaas wegens renovatie gesloten   Van het kasteel van Chaves is alleen nog een toren over, maar je hebt wel fantastisch uitzicht over de stad vanaf dat punt. Op naar een camping voor onze eigen heet waterbron, oftewel een lekkere douche. Na het eten lopen we nog over het terrein, wat een groot aantal hectares is. De eigenaar heeft diverse bomen geplant met bordjes met een beschrijving erbij en er staan grote kooien met bijzondere vogels.  Het blijkt gebruikt te worden door scholen in de buurt en uit de stad, als les materiaal. Leuk om te zien en vooral om even rustig samen een wandeling te maken. Daarna werken we nog wat aan het blog en horen alleen de vogels en een rustig kabbelend beekje naast ons. De volgende dag staat Porto op het programma, waar we met een schitterende route naar toe rijden. We kijken onderweg onze ogen uit, de dorpjes die tegen de hellingen zijn gebouwd vervelen nooit! Porto staat uiteraard bekend om al zijn porthuizen, zoals Sandeman , Borges, en Vallegre. De porthuizen liggen aan de overkant van de rivier, in het plaatsje: Vila Nova de Gaia. Eerst maar eens parkeren. We vinden een parkeerterrein langs de rivier. Co vraagt of het veilig is met parkeren. Nee zegt de vrouw bij het loket. Waarop Co vraagt: wordt er dan gestolen uit de auto’s? Ja dus. En waarom betaal ik dan? Om hier te mogen staan, zegt de vrouw. Dan zien we een man rond lopen die in alle auto’s kijkt…… wegwezen dus. We gaan naar de overkant van het water en vinden tegenover de Porthuizen een afgesloten parkeerruimte voor restaurants en drukken op een bel op een paal. Eef brabbelt wat in haar beste Portugees en de man denkt dat we komen eten en doet het hek open. Prima dus! We gaan naar boven met een gondel en komen bij de bovenkant van de beroemde St. Louis brug. De brug is ontworpen door een compagnon van Eiffel, wat aan het gebruik van staal te zien is. We lopen over de brug, die uit twee brugdekken bestaat die 44 meter boven elkaar zitten. Het hoge gedeelte is voor trams en voetgangers en het lage gedeelte voor auto’s en voetgangers. Een mooie indrukwekkende brug. We genieten van het uitzicht op de stad en al de drukte in de straten en pleinen. We lopen ook nog door de wijk Riberia. De wijk doet wat sjofel en vervallen aan, al worden er veel huizen gerestaureerd. In Porto rijden nog 3 klassieke tramlijnen. Wij nemen lijn 1 Passeio Allegre – Infante, die langs de rivier loopt. Op het eindpunt moet iedereen eruit en gaat de bestuurder de bovenleiding omleggen, klapt de rugleuningen om zodat ze in de rijrichting staan en hij neemt plaats in de andere cabine. Het is een leuk tochtje, van zo’n 20 minuten. Als afsluiting van ons bezoek aan Porto gaan we naar het porthuis Vallegre, waar we een glaasje Ruby Port drinken. De wijk is vol met pakhuizen en proeverijen van de verschillende merken. De wijngaarden liggen in het Noord oosten van Portugal, langs de rivier de Douro. Vanuit daar worden de vaten over de rivier naar Porto vervoerd, worden ze gebotteld en de flessen gaan vervolgens de hele wereld over. Furadouro is de naam van de badplaats waar we op een parkeerplaats aan zee overnachten. Het is een beetje vergane glorie. We kijken even bij zee en omdat het een beetje miezert lopen we een hotel binnen en gaan in de luxe lobby zitten om nog even onze route voor morgen te bepalen. Na 3 kwartier vertrekken we weer en niemand die vraagt wat we komen doen en of we wat willen bestellen. Als we bij de auto terugkomen, staan er 2 Portugese mountainbikers bij onze tent. Ze zijn erg enthousiast en vragen van alles over de auto en onze reis. Ook geven ze ons allerlei tips van dingen die de moeite waard zijn om te bezoeken in Portugal. Rui zegt dat hij ons zeker gaat volgen, leuk! De volgende ochtend zoeken we een bakkertje en komen er achter dat we aan de slechte vervallen kant van het plaatsje hebben gestaan. Waar we nu rijden is een mooie winkelstraat, boulevard, mooie huizen en het doet heel gezellig aan. We rijden door naar Aveiro, het Venetië van Portugal. Kennelijk heeft ieder land de behoefte om zich aan Italië te meten. Dit stadje is heel aardig. Het heeft een aantal grote kanalen die druk bevaren worden door gondelachtige boten (met motor). We doen zelf een leuke stadswandeling door de gezellige straatjes en zien veel tegelhuisjes. Het geheel doet erg gezellig en verzorgd aan. De kanalen komen uit op een zout water lagune, waar aan zoutwinning wordt gedaan. We rijden langs de lagune naar een landtong aan de overkant. De huizen hier hebben een heel andere stijl, gestreept in frisse kleuren. Een heel aantal zijn al gerestaureerd, erg mooi om te zien. Dan op weg naar Coimbra. Een universiteitsstad met de huizen heel hoog tegen de berg gebouwd. We rijden helemaal naar boven en passeren mooie nauwe straatjes. Midden in het centrum lunchen we op een bankje in het park. We hebben zin in te stoppen en rijden richting zee. Vlakbij Monte Redondo vinden we een leuke camping en met alle faciliteiten, zodat we ons letterlijk en figuurlijk kunnen opladen voor de volgende dag.
Voor meer foto’s zie map 5. Portugal (in de Gallery)

Read More