Met een verstekeling aan boord naar Barcelona en omgeving

Het is wel even passen en meten in de auto, want we hebben maar twee zitplaatsen. Gelukkig lukt het, Eef en Roos passen samen op één stoel. Vanochtend zijn we weer op pad gegaan. We reizen op de manier zoals wij het gewend zijn, zodat Roos ook echt een beeld krijgt hiervan. Dus eerst even langs de bakker voor verse croissantjes, en een stokbroodje. Vervolgens heerlijk ontbijten bij de zee met een kopje thee erbij. We nemen daarna de route langs de kust naar Valencia. Lekker op ons gemak, dus koffie bij het strand en kleine wegen.
In Valencia vinden we een parkeerplek midden in de stad. Hoogste tijd voor lunch op een bankje op het plein en dan de stad in. We vragen bij de toerist informatie wat we zeker gezien moeten hebben. Beetje op z’n Japans vandaag Het is schitterend warm weer en we lopen door de stad. Eerst naar de Mercado Central. Deze overdekte markt is een grote hal waar allerlei verse etenswaren worden verkocht. Mooi, fris en vooral erg vers. Het doet ons een beetje denken aan de oude Hallen in Parijs, maar dan iets kleiner en zeker wat meer geordend. Dan lopen we op ons gemak verder door de stad en beklimmen de toren van de kathedraal. Vanaf de toren heb  je een mooi uitzicht over de stad. We zien de 2 toegangspoorten van het oude centrum. Na de ‘afdaling’ gunnen we ons ook nog een blik in de kerk zelf. Voordat we onze weg terugvinden naar de auto, nemen we nog een heerlijk ijsje en dan gaan we richting Barcelona. Met nog 300 kilometer voor de boeg stoppen we en vinden een camping voor de nacht. We staan op een Spaanse camping, in Benicássim en er is geen toerist te bekennen – heel grappig. De tent opzetten gaat even anders, want de extension moet er nu onder voor Roos. Gelukkig gaat ‘t prima en binnen 15 minuten is alles opgezet. Eef heeft intussen de koffie en thee klaar en we zitten gezellig na te praten over de afgelopen dagen. Roos is erg gelukkig en blij, maar ook onder de indruk dat ze het allemaal meemaakt. De volgende morgen een heerlijk ontbijt aan de zee en daarna verder langs de Middellandse zee richting Barcelona. Eef en Roos willen graag Salou zien en we besluiten er even langs te rijden. Het is een echt Hollandse badplaats en ook erg bekend bij de jeugd. Alle drie huiveren we bij het zien van de badplaats, this is not the place to be for us! Dan weer verder en we gaan naar Sitges waar Co aan Eef en Roos wil laten zien waar hij jaren op vakantie is geweest met zijn ex-vrouw en toen nog jonge kinderen. Sweet memories!! Eef en Roos zijn erg onder de indruk van deze badplaats, mooi, sfeervol en relatief Spaans. Co heeft soms wat moeite om het te herkennen, om het oude bekende is inmiddels veel nieuwbouw verschenen. We lopen via het kleine strand en de kerk naar het grote strand. We kijken of we iets kunnen drinken bij Maricel het tentje waar Co vroeger vaak kwam, maar dit is helaas alleen nog voor lunch en diner. Dan via de kleine gezellige straatjes en het pleintje terug naar de kleine boulevard. Ook even kijken waar Co altijd logeerde bij Appartementencomplex Cap Negret en via de begraafplaats en het haventje weer terug naar de auto. Met veel goede herinneringen aan Sitges (oud & nieuw) richting Barcelona. We staan weer midden in de stad op een overnachtingsplek tussen allemaal vrachtwagens. Hoe de toiletten en douches eruitzien, wijden we maar even niet over uit.  Mooi is anders maar vanuit hier kunnen we makkelijk de tram en metro nemen naar het centrum. We gaan dus na het opzetten van de tent meteen de stad in. Co heeft ons verteld over de fonteinen met licht en muziekshow, die we niet mogen missen. Eerst eten we nog heerlijke biefstuk voor Eef en Roos en Co houdt het (al dagen) bij de inktvis. Dan op weg naar Plaça D’Espanya, naar de Font Màgica de Mont Juic, waar de voorstelling is van de fonteinen. Vroeger was het alleen in het weekend en een uur lang met aan-en afkondiging. Nu blijkt dat er om het half uur een show is met licht, muziek en water. Erg sfeervol en mooi om mee te maken. Deze verandering was nodig omdat er inmiddels duizenden toeristen komen en er dan teveel gedrang is en de ruimte te beperkt is om al die mensen in dat uur te huisvesten. Na het fantastische schouwspel nemen we de tram en metro terug naar onze slaapplaats en vallen in slaap met het geronk van duizenden auto’s vlak naast ons. Hihihihi Het lijkt alsof we op de Periferie in Parijs staan. Als we ‘s morgens opstaan blijkt het erg mistig en bewolkt te zijn. Jammer want we zijn juist vroeg opgestaan om naar de Sagrada Familia te gaan. Dit is een wereldberoemde basiliek, naar ontwerp van Gaudi. De naam betekent: heilige familie. Na het ontbijt toch snel op pad en bij aankomst staat er maar een klein aantal mensen in de rij. Later zien we lange rijen staan! Na een uurtje zijn we aan de beurt en kunnen we naar binnen. Helaas de tickets voor de torens zijn voor die dag uitverkocht. Co probeert nog foto’s te nemen van de buitenkant, maar helaas zoals alle buitenfoto’s van die dag vallen ze jammer genoeg tegen door het ontbreken van licht en een blauwe lucht. De kleuren komen niet helemaal tot z’n recht.Bij binnenkomst is het enorm overweldigend. Wat een bouwwerk. De bouw is gestart in 1882 en dan te bedenken dat men nog steeds aan het bouwen is. En het oude gedeelte is men bovendien alweer aan’t renoveren!Het zou in 2026 klaar moeten zijn, honderd jaar na het overlijden van Gaudi. Vooral de lichtinval door verschillende openingen en ramen is imponerend. We lopen ook langs de werkplaats, waar de maquette bouwers bezig zijn om prototypes te maken. In de crypte onder de basiliek ligt Gaudi begraven. Worden er overal ter wereld kerken gesloten, dit is de enige basiliek in de wereld waar men nog volop aan het bouwen is. Na een kopje koffie (met iets lekkers erbij natuurlijk), lopen we door de stad langs diverse Gaudi bouwwerken zoals La Pedrera, een gebouw waarbij het vlechtwerk van de balkons als een klimop uit de grond lijkt te komen. Wij zijn meer onder de indruk van Casa Battló-Fundacio, waar de het dak de rug van een draak voorstelt en de balkons doodskoppen zijn. Ook het Palau de la Musica Catalana is erg mooi. Via de kathedraal nemen we de metro naar het op een heuvel liggende Park Güell, waar allemaal prachtige ontwerpen en bouwwerken van Gaudi staan. Eerst nog even churros eten! Soms vragen we ons af of er niet teveel aan Gaudi wordt toegeschreven. Het is enorm gecommercialiseerd, terwijl Gaudi zelf een heel sober mens was. En dan te weten dat hij na een aanrijding lang op straat heeft gelegen, omdat men dacht dat het een zwerver was en tenslotte naar een ziekenhuis voor armen is gebracht en daar is overleden. Helaas zijn de dingen die wij graag zouden willen zien in het betaalde gedeelte van het park, waar een wachttijd is van 4 uur. Belachelijk! Roos stuurde ons een een aantal weken geleden een nieuwsberichtje dat de bewoners van Barcelona het zat zijn met de hoeveelheden toeristen die er jaarlijks komen. Begrijpelijk, want het is nog geeneens hoogseizoen en we kunnen al over de hoofden lopen. Daarna via het koninklijk paleis, waar de koninklijke familie gebruik van maakt als ze in Barcelona zijn, naar camp nau. We willen graag in het stadion kijken, maar met 23 euro als toegangsprijs laten we deze beker aan ons voorbij gaan. Wel lopen we even rond. Ook in de winkels is het een drukte van jewelste en een shirtje is al gauw 100 euro, maar dan loop je ook wel in een Messi shirt. Maar goed wel een plaats om geweest te zijn en zeker voor Roos.
 
Dan naar La Rambla (de ‘flaneerboulevard’) en na Columbus gedag te hebben gezegd lopen we La Rambla af of op maar net hoe je het wilt zien, maar in dit geval dus van de haven af. Hier moet je geweest zijn, maar wij vinden stiekem de Rambla Catalunya sfeervoller en leuker. Roos wil ons op een etentje trakteren en zegt dat ze een leuke tip heeft gehad van een collega voor een restaurantje. Wij op zoek en na een tijdje vinden we het. Het blijkt echter pas over een uurtje open te gaan. Dus even een drankje op een terrasje en als we terugkomen bij het restaurantje blijkt er al een lange rij mensen te staan. Aangezien er ruimte is voor 26 personen, denken we dat de wachttijd al gauw meer dan een uur is. Nu zijn er in de straatjes naast La Rambla heel veel leuke eethuisjes, dus we kiezen voor een ander restaurantje. Hier genieten we heerlijk van onze tapas gerechtjes  Daarna met de metro naar huis, lees tent. We breken de volgende morgen onze tent op, omdat we vanavond dichterbij het vliegveld willen slapen aangezien Roos woensdag al om 7 uur terugvliegt naar Holland. We gaan nu op weg naar het bedevaartsoord Montserrat. We komen eerst aan bij een treinstation vanaf waar je met een trein omhoog naar Montserrat kan. Dit is nieuw volgens Co en hij weet dat voorbij het dorp er een kabelbaantje is dat ook omhoog gaat. Dat lijkt ons leuker. Het gaat pas om half 10 open en we hebben dus nog een kwartiertje over voor een ontbijtje. We gaan omhoog, wat een schitterend uitzicht! Vlakbij bij het klooster stappen we uit. We vragen even bij het informatiecentrum hoe en wat. De kerk blijkt in verband met een dienst om 10.30 uur dicht te gaan, dus we gaan eerst langs de kerk en de Zwarte Madonna, een beeld van de Maagd Maria met kindje Jezus. Het beeld zit achter glas op haar hand na, die je dus aan kunt raken.Erg indrukwekkend. Na  het bezoek aan de Zwarte Madonna steken we met z’n 3en een kaarsje aan, met elk onze eigen gedachten. Na de koffie besluiten we een wandeling te maken en we hopen via een sluipweggetje weer op tijd terug te zijn, zodat we om 1 uur het wereldberoemde jongenskoor van Montserrat kunnen zien optreden. Wij lopen in de natuur, in de serene stilte. Er zijn maar weinig mensen die deze wandeling doen, gezien het behoorlijke stijgingspercentage. Onderweg zien we het kruis van St. Miguel. Na verloop van tijd hebben we nog steeds geen zijweggetje en we beginnen ons gezien het verstrijken van de tijd wat zorgen te maken. Helaas na iedere bocht lijkt er weer een nieuwe te komen en we vinden geen zijpad. Dus toch maar dezelfde weg terug, een tocht van 1 uur die we nu in een half uur doen. Met zweet op ons voorhoofd komen we 10 minuten voor tijd aan bij de kerk. Propvol natuurlijk, maar na wat schuifelen staan we ineens vooraan. Voor ons zitten kleine kindjes op de grond en Eef schuift onder het koord door en gaat er bijzitten. Ze krijgt prompt een Spaans kindje van een vader die verderop staat, op haar schoot gedeponeerd. Roos er achteraan. Co blijft braaf voor het koord staan. Na 10 minuten is de zangsessie alweer afgelopen, we vonden het wat teleurstellend. We besluiten nog een wandeling te maken naar de grot waar de Zwarte Madonna is verschenen. Een mooie route langs allemaal beelden. Om de grot heen is een kerkje gebouwd (Santa Cova), tegen de rotsen aan. Hier laten mensen de vreemdste dingen achter ter ere aan Maria zoals trouwjurken, doopjurken en motorhelmen. De ‘echte’ Zwarte Madonna die destijds is gevonden, staat nu dus in de kerk. We lopen terug en nemen halverwege de Funiculair weer naar boven. Dit is is een cabine aan een kabel, één gaat naar boven en de ander naar beneden en halverwege passeren ze elkaar, leuk gezicht. Bij terugkomst is het behoorlijk stiller geworden en we besluiten nog even de Zwarte Madonna  dag te zeggen. Met de kabelbaan naar beneden is ook weer prachtig. Vooral als we over een steile rots gaan en je de afgrond inkijkt, laten veel mensen een gilletje – de Japanners hoog en luid. Bij de auto praten we nog even met Amerikanen die ook door Europa reizen en dan naar een camping vlak bij het vliegveld (en aan zee). Co kookt een heerlijk maal, een ijsje toe en nog even een wandeling over het strand. Roos wordt voortdurend aangevallen door de muggen dus het blijft bij een wandelingetje, we duiken ons bed in. De volgende ochtend hééééééél vroeg op (voor Europese begrippen dan: om half 5) om Roos naar het vliegveld te brengen. Co kan de auto niet parkeren ivm de hoogte en Eef brengt Roos dus naar binnen. Bye bye lieve Roos! We hebben erg genoten met z’n drietjes, het was superfijn je even bij ons te hebben!
Voor meer foto’s zie map. 6 Spain II (in de Gallery)

Read More

Que te diviertas

Via allerlei kwekerijen zoals sinaasappelboomgaarden en artisjokvelden rijden we naar de kust. Benidorm is nog erger dan Eef gedacht had. Al hebben we wel lol als Co de weg langs het strand neemt, die zo smal is dat de toeristen af en toe hun stoel moeten opschuiven om ons langs te laten. En toen waren we ineens een paar dagen in het paradijs van Frank en Margot in Altea La Vella. Wat een warm onthaal en superleuk om Sabine, Erik, Bas, Bob en Kiki en Laura, Puck en Tess te ontmoeten! Frank en Margot, wat hebben we enorm genoten van jullie gastvrijheid, het schitterende huis, de kookkunst van Frank . de eerste dag een mega paella schotel en de volgende dag verrukkelijke lamsbouten, lekker zwemmen en zonnen, leuke gesprekken, enorm veel gelachen, heerlijk geslapen, lekkere muziek, de mooie wandeling (10 km) naar de zee, gezellig tapas op een pleintje in het oude dorp, samen ontbijten, de nieuwe keuken, gezellig borrelen, het discozwemmen, uit eten in het haventje…… Superfijn dat Roos ook wat van de gezelligheid mee heeft gekregen. We hebben haar op 1 mei opgepikt van het vliegveld in Alicante! Ze reist een paar dagen met ons mee om even mee te proeven van onze reis en vrienden . Helaas had haar vliegtuig erg vertraging, maar uiteindelijk stond ze er dan toch. Wat lief dat jullie vanochtend vroeg op stonden om ons drietjes uit te zwaaien. We zullen jullie misen!Lieve Frank en Margot het was een paar dagen tot rust komen en bijpraten. Van zakenrelatie tot warme vriendschap. Heerlijk om even deel te mogen uitmaken van jullie Spaanse leven, met heel veel plezier kijken wij er op terug. Muchas gracias ! Adiós !Voor meer foto’s zie album Spanje II (in de Gallery)

Read More

Alhambra

Vandaag bezoeken we de Alhambra, een verzameling Moorse paleizen op een heuvel aan het centrum van Granada (Wereld Erfgoedlijst). We nemen de eerste bus, die om kwart voor zeven van de camping vertrekt. Men had ons aangeraden om vroeg te gaan, omdat we niet van tevoren hebben gereserveerd. Er zijn dagelijks een beperkt aantal vrije kaarten voor de dag beschikbaar,  namelijk 600. Deze zijn dan gesplitst in ochtendkaarten en middagkaarten. We moeten twee keer overstappen en dan zijn we bij de entree waar al een lange rij mensen staan te wachten. Het is inmiddels half acht en om 8 uur zou de kaartverkoop open gaan. Iedereen zenuwachtig en de rij groeit aardig aan. Nadat de kassa is open gegaan, kunnen we op schermen zien hoeveel kaarten nog beschikbaar zijn. Nog 150 kaarten over en we tellen onze voorgangers ….. genoeg kaarten voordat wij aan de beurt zouden zijn. We wilden uiteraard graag de ochtendkaarten hebben. Af en toe springt het aantal beschikbare kaarten opeens naar beneden, waarschijnlijk door andere verkooppunten die de aantallen op de schermen beïnvloeden. Goed nog 12 kaarten voor de ochtendsessie en 2 mensen voor ons. Het was inmiddels over negenen.  Floep al voordat wij naar het loket kunnen lopen, springt het aantal op 0 en de luidspreker met een vriendelijke stem geeft aan dat de kaarten voor de ochtend zijn uitverkocht. GRRRRRRR. Er zit niets anders op dan middagkaarten te nemen, en die zijn gelukkig nog wel beschikbaar. Er is een klein gedeelte van Alhambra vrij toegankelijk, wij kunnen vanaf 2 uur overal terecht, behalve in het paleis Ons ticket geeft aan dat we om 4  uur het paleis kunnen bezoeken. Ieder half uur worden daar een beperkt aantal mensen toegelaten. Plan wijzigen dus. Eerst maar eens even aan de koffie met iets lekkers erbij om het ‘leed’ te verzachten. Dan lopen we naar de kathedraal en de Capilla Real. Dit is een Koninklijke kapel, waar een aantal koningen en hun echtgenoten liggen begraven. Het is helaas verboden foto’s te maken. Op naar de wijk Albaicín. We hebben allebei het boek Plaza Granada van Victoria Hislop gelezen dat zich hier afspeelt en we zijn nieuwsgierig of we (de sfeer van) het boek zullen herkennen. We wandelen door de wijk, door nauwe straatjes en veel trappen en belanden op een pleintje voor de San Nicolas kerk waar muzikanten met gitaar aan ’t zingen zijn. Aan de overkant zien we tegen een heuvel het Alhambra liggen. We bezoeken een klein kerkje waar nonnen achter een hekwerk afgezonderd van alles en iedereen zitten te bidden. We picknicken op een stoepje en onze gedachten dwalen af naar het boek, heel herkenbaar! dan is het alweer tijd om terug te lopen naar de Alhambra. We hebben erg genoten om in deze wijk onze ochtend door te brengen. Bij de Alhambra lopen we door de parken en daarna door het vrije gedeelte van het complex en stuiten steeds weer op bewaking die kaartjes controleren en zeggen dat we daar pas in mogen vanaf 2 uur. We houden dus wel wat tijd over en gaan rustig op een bankje zitten wachten tot 2 uur. Het uitzicht op de besneeuwde toppen van de Sierra Nevada is schitterend. Daarna lopen we langs mooie paleizen zoals Generalife, gebouwen, uitkijktorens, tuinen en waterpartijen. Ook zien we een oud badhuis.Het is heerlijk relaxed en best aardig. Het is een must zegt men, dit gezien te hebben, maar is dat echt zo? vragen we ons af. Is het al dat wachten wel waard? Tuurlijk de grootte van het terrein is best indrukwekkend, maar om nou te zeggen dat we dingen zien die we ergens anders nog niet gezien hebben. Om 4 uur lopen we het Nasrid Paleis in. De moeite waard? Wat een pracht en praal, wat een een schoonheid, ongelooflijke bouwwerken, waterpartijen uitgehakte tot boogjes gevormde 3D plafonds en zeer fijn uitgevoerde Islamitische kunst: kortom te veel om op te noemen en na te vertellen. Hoe is het mogelijk dat men dit heeft weten te maken. De moeite waard? Ja zeker de Nasrid paleizen in de Alhambra moet je gezien hebben. Samen met de wijk Albacin heeft het Alhambra ons een topdag gegeven. Terug naar de camping waar we na het eten nog wat boodschappen bij een mega mega grote supermarkt. Dan trekken we gauw ons dekbed over ons hoofd.. Moe, maar weer zeer voldaan.. De volgende dag stoppen we vroeg in de middag en staan 80 kilometer van Alicante. Geen zin meer om verder te rijden en we vinden een prachtige plek op een citroenenfarm, midden tussen de citroenbomen.Voor meer foto’s zie map 6. Spain II (in de Gallery)

Read More

Twee geloven op één kussen…

In Cordoba hebben we wat moeite om een parkeerplaats te vinden, de maximum hoogte is 2 meter en wij zijn 2.35 meter hoog. Uiteindelijk vinden we aan de rand van het oude centrum een parkeerplaats. Dan op weg naar de mezquita, het Spaanse woord voor moskee.Door de eeuwen heen is er steeds gebouwd aan de moskee, waardoor je veel verschillende bouwstijlen kunt zien. Veel later is het omgebouwd tot een kerk met een gotische kathedraal in het midden. Een duidelijke samensmelting van de Islam en het Christendom. Het gehele complex is 23.000 m2 en heeft 856 zuilen, het is één van de grootste moskeeën ter wereld. Als we binnenkomen, is het erg overweldigend. De zuilen, vergulde bronzen deuren, mozaïek, druk bewerkte plafonds, gedetailleerd houtsnijwerk, en gouden altaren- alles is even mooi! Een unieke plek. We lopen door de straatjes, die erg Arabisch aandoen, terug naar de auto. Inmiddels regent het en we gaan op weg naar de kust van Malaga. We hebben even behoefte aan een rustige route zonder rotondes en blijven dus op de hoofdweg. De route is toch erg mooi en loopt door een gebied met allemaal olijfboomgaarden. Eef heeft inmiddels het adres van René en Marjolein opgezocht, een Nederlands stel die de wijngaard Vinã en Bodega Remsamen in Monda zijn begonnen. Zij kent hen nog van meer dan 20 jaar geleden. In Monda is het wel even zoeken, maar uiteindelijk staan we voor hun hek. Nu maar hopen dat ze thuis zijn en weten wie we zijn! Gelukkig klikt het meteen en hebben we een gezellige middag en avond samen, met als afsluiting heerlijke tapas in het dorp. Wat is dit een schitterende plek om onze tent op te zetten! René en Marjolein verbouwen Chardonnay, Merlot en Cabernet Sauvignon, op natuurlijke wijze. Het is een schitterende plek die zij helemaal zelf opgebouwd hebben en waar ze op een informele manier proeverijen organiseren. Een aanrader als je in de buurt bent (wel even reserveren). Na ontbijt en koffie op het terras met ongelooflijk mooi uitzicht over de wijngaard en de omliggende bergen, moeten wij toch echt jammer genoeg weer verder. Ontzettend bedankt voor jullie gastvrijheid en gezelligheid! Helaas begint het aan het eind van de ochtend te regenen en dat blijft zo tot ‘s avonds. Inmiddels zijn we in Granada, waar we hopen morgen met mooi weer de Alhambra te kunnen bezoeken.Voor meer foto’s zie map 6. Spain II (in de Gallery)

Read More

Feria de Sevilla

En dan staan we weer in Spanje en is het ineens een uur later. We lunchen aan het water en zien opeens dat we tegenover een verfwinkel staan. Tot nu toe tekenen we met een stift onze route op de kaart op de motorkap, maar dat blijft niet goed zitten. Dus we kopen een blikje verf en een kwastje om uit te proberen of dat wel werkt. We besluiten om vroeg te stoppen, omdat het inmiddels stralend weer is geworden. We vinden helaas geen camping. Aangezien we vandaag even geen zin hebben om wild te kamperen, rijden we dus door op zoek naar een plek met douche en elektra om bij te laden. Het Spaanse binnenland is prachtig, mooie boomgaarden met sinaasappels en sfeervolle dorpjes. Uiteindelijk zijn we in Sevilla. Dichtbij het centrum van Sevilla zien wij dames in prachtige Spaanse jurken. Bij elke bushalte staan er wel een aantal. Ook zien we mannen te paard in Spaanse kleding. Wat blijkt een Nationale feestdag in Sevilla en de komende week allerlei activiteiten. Het centrum is totaal afgezet en er is een grote verkeerschaos. Laat nu net onze camperplaats daar liggen waar de festiviteiten plaatsvinden. We zoeken dus maar een andere plaats om te overnachten en vinden een plek bij de jachthaven van Gelves aan een rivier. Een mooie plek en we besluiten een extra dag hier te blijven om wat bij te komen en een van de dagen te gebruiken om Sevilla te bezoeken. Ook verft Co de route op de motorkap met kleine witte stipjes, het werkt goed! We nemen de bus naar het centrum van Sevilla, aangezien er een groot parkeerprobleem is in de stad. Vanaf de jachthaven is het een half uurtje met de bus. We lopen over het terrein waar de festiviteiten plaatsvinden. Op een paar late/vroege vogels van die nacht na, ligt het terrein er verlaten bij. Schoonmakers zijn druk bezig alles schoon te maken, Wij besluiten eerst het oude centrum te bezoeken. We ontbijten aan de bar in een cafeetje, met koffie en croissants, zoals alle Spanjaarden doen. Dan lopen we door het Maria Luisa park naar de Plaza de España. Daar zien we een halfrond Spaans Paviljoen, wat een overblijfsel blijkt te zijn van de Spaans-Amerikaanse tentoonstelling in 1929. Schitterend, alles betegeld met mooie voorstellingen, zelfs de trappen en leuningen. Er zijn 48 tegeltableaus, met afbeeldingen van de 48 Spaanse provincies: landkaarten, historische gebeurtenissen en het wapen van de provinciehoofdstad. Het klinkt misschien wat kitsch, maar het past hier. De Plaza de Toros mag natuurlijk ook niet ontbreken. Het is het oudste en één van de mooiste stadions voor stierengevechten in Spanje. Een indrukwekkende arena met zit- en staanplaatsen en met diverse loges voor gasten en eregasten. Je kan je het gevecht voorstellen en ……… het bloed ruiken. Er blijkt ‘s avonds een stierengevecht (corridas) te zijn, maar wij geven de voorkeur aan het stadsfeest. Die keuze is sneller gemaakt als we horen dat een beetje goede zitplaats 155 euro kost. Dan naar het koninklijk paleis, het oudste paleis in Europa dat nog steeds in gebruik is: Real Alcázar. Niet vaak trouwens, alleen als de koning en koningin in Sevilla zijn, slapen ze hier. We bekijken de mooie ruimtes, binnenplaatsen, baden en wandelen door de tuinen. Co moet even het labyrint uitproberen. De kathedraal van Sevilla is het grootste gotische kerkgebouw ter wereld en werd gebouwd op de plaats van een Moorse moskee. De christenen konden het niet over hun hart verkrijgen de minaret af te breken, en bouwden er een ‘christelijk’ torentje bovenop. Aan de rivier ligt de Torro del Oro. Deze toren is door de Moren gebouwd met goudkleurige tegels (vandaar de naam gouden toren). Van deze toren liep onder water een zware ketting naar de overkant om vijandige schepen te verhinderen de rivier op te varen. In de toren zit tegenwoordig een maritiem museum. We wandelen door de nauwe straatjes van Sevilla en komen in een straatje waar geen toerist te bekennen is, alleen Spanjaarden. Een man staat plakjes van een grote ham te snijden, het ziet er heerlijk uit en we strijken dus even aan een tafeltje neer. Aan het eind van de middag lopen we naar het festivalterrein terug. Na de stilte van vanochtend is dit even schrikken. De “Feria de Abril” is het meest beroemde en uitbundige feest van Sevilla. De ingang is een spectaculaire poort met tienduizenden gekleurde lampjes. Overal staan tentjes (casetas), deze worden neergezet door verenigingen, bedrijven en groepen particulieren die er letterlijk dag en nacht eten, dansen en zingen. Er zijn meer dan 1000 van dit soort tentjes, die alleen toegankelijk zijn op uitnodiging (op 7 algemene na). Duizenden mensen waarvan de vrouwen uitgedost in prachtige Spaanse flamingo jurken lopen door de festival straten heen en weer. Er komen ruiters langs in stijl gekleed en de dames in Amazone zit. Honderden koetjes met feestgangers rijden door de straten, die tijdens het festival de namen van beroemde stierenvechters dragen. Jong en oud viert feest en wat zijn ze ze trots! Een authentiek feest, erg bijzonder om mee te maken. Moe en voldaan komen we bij de tent terug. Als we de foto’s van de dag bekijken, staan er plotseling 4 mensen voor de auto. Het zijn Pablo en Patricia en zijn ouders, die erg geïnteresseerd zijn in onze reis en auto. Erg gezellig met hen gepraat en toen lekker slapen!Voor meer foto’s zie map 6. Spanje II (in de Gallery)

Read More